HOESTERNOUMEE
Ed: “Waar een wil is, is een weg…”
In de rubriek Hoesternoumee gaat Lei Willems in gesprek met business-partners, vrienden en collega’s. Hij vraagt hen naar hun inspiratie, interesses en over het nu: over tijd en rust, over uit de ratrace stappen. Over het proces van mooie dingen maken. Niet alleen zakelijk, het gaat ook over het leven, de invloed daarvan op het werk, samenwerken en je eigen identiteit. Over klein geluk, groot geluk, maar vooral over betekenis geven aan ons/je/het leven. En dat alles onder het genot van een heerlijke oester! Lees je mee?
Hoesternoumee is geschreven door Melanie Modderman.
Vandaag in Hoesternoumee, Lei Willems in gesprek met Ed Veelenturf.
Een interview, maar dan anders, zo kun je het gezellige gesprek noemen dat we voor de rubriek Hoesternoumee deze keer voerden met Ed Veelenturf. Een inspirerend gesprek dat vele kanten op ging. Verleden, heden en toekomst. Serieus, met een enorme lach, intens, maar zeker ook luchtig. Volgens de tafelheren Lei en Ed, net het gewone leven. Hierbij het verslag van een prachtige avond bij Meneer Keeman in Waalre.
Hoe kennen jullie elkaar?
Ed: “dit vergt een klein stukje historie, want Lei en ik gaan ver terug in de tijd. Zowel zakelijk als privé. Mijn vader Joop Veelenturf begon samen met mijn moeder in 1960 een winkel in huishoudelijk textiel in het centrum van Eindhoven. Wat in eerste instantie startte als een winkel werd al snel een groot bedrijf. Inmiddels sta ik al geruime tijd aan het roer van Vespo. Voor het 60-jarig bestaan had ik Lei benaderd. Hij kwam met enorm gave plannen voor een groot feest. Maar goed, we weten allemaal wat er toen gebeurde. Corona kwam en we konden de boel afblazen. Vespo bestaat nu inmiddels 62 jaar en dat feest komt er nog! Maar naast dit zakelijke verhaal, kende ik Lei via mijn vader. Zij werkten samen voor hockeyclub Oranje Zwart (red. het huidige Oranje Rood).”
Lei: “ik kan zoveel mooie verhalen vertellen over de ideeën die Joop en ik waarmaakten. We haalden samen alles uit de kast om de hockeyclub onder de aandacht te brengen en de sponsors zo goed mogelijk te bedienen. In die tijd ontstonden de feestjes op zondagmiddag, borrels, etc. Dat kenden ze boven de rivieren helemaal niet.”
Ed: “wat Lei en ik absoluut delen is zaken uitvoeren tot in de perfectie. Ik ga zelf altijd voor een tien. Daarbij wil ik iedere dag ontdekken en leren en daar ga ik voor. Binnen Vespo noemen ze me weleens een wervelwind. Ik kom binnen en geef gas. Maar houd daarbij wel rekening met de mensen die bij me werken. Zij vormen het bedrijf. Ik kan het niet alleen.”
Ed Veelenturf: “Mijn gezin. Dat staat op nummer 1.”
Inmiddels komt ook de vrouw van Ed- Jeanine - binnen en schuift aan.
“Ed staat nooit stil”, vertelt ze. Ed beaamt dat en gaat nog een stapje verder. “Stilstaan is achteruitgaan. Als ik dit zakelijk benader dan concludeer ik dat de arbeidsmarkt in rap tempo is veranderd. Automatisering, digitalisering en verduurzaming; het heeft allemaal z’n effect op het werkveld. En op onze plek daarin. Ik kijk dus goed om me heen en luister. Kijkend naar deze ontwikkelingen dan is jezelf blijven ontwikkelen- en daarmee gezegd Vespo blijven ontwikkelen - geen luxe, maar noodzaak. Want alleen zó ben je toekomstbestendig.
Dit anticiperen, doordenken en meedenken probeer ik in de organisatie door te voeren. Want voor alle ruim 100 medewerkers bij Vespo geldt dat ze één ding gemeen hebben: passie. En dat is tevens de gemeenschappelijke deler met Lei.”
Ed voegt toe: “grappig is een citaat van mijn vader die ooit in een interview zei: “er zijn voor mij drie dingen belangrijk in mijn leven: mijn gezin, het bedrijf en Oranje Zwart. Ik ben alleen de volgorde weleens kwijt." Uiteraard stelt Lei de vervolgvraag.
Wat is dan jouw passie? De belangrijke dingen in je leven?
Ed: “daarop is mijn antwoord kort maar krachtig. Mijn gezin. Dat staat op nummer 1. Ik heb drie zonen. Het is leuk om te zien hoe de kinderen (13, 15 en 16 jaar) zich aan het ontwikkelen zijn. Alle drie compleet anders. Ik zie het als mijn taak om die verschillende karakters op hun manier te bieden wat ze nodig hebben. Ik leer ze om sociaal te denken en te zijn en ik hoop ze mee te geven dat ze in zichzelf moeten geloven. Want waar een wil is, is een weg.”
“Terugkomend op mijn passie. Dat is Portugal. Daar ben ik ook een bedrijf in hospitality aan het opzetten. Daar gaat heel veel van mijn tijd en energie inzitten. Het duurt misschien nog wel een poos voordat het klaar is, maar de ideeën zijn geweldig en ook hier ga ik in de uitvoering voor een tien.”
Maar Ed… Hoe eet je nu het liefst je oester?
“Lachend geeft hij toe dat hij ze liever niet rauw eet, maar op de barbecue gestoomd met sojasaus en wat gember. Of misschien nog liever gegratineerd.”
Wat een super avond! Teveel onbeschreven onderwerpen kwamen nog aan bod. Van een kennismaking op een maisveld, het overleven van orkaan Wilma in Mexico, de liefde voor je tweelingzus/broer en het belang van creëren van puntjes op je horizon.
Met dank aan de gastvrijheid van Meneer Keeman in Waalre.
